Modern ve Çağdaş

Doğançay, aralarında 1995’te kendisine sunulan T.C. Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülü de dahil olmak üzere pek çok ödüle layık görülmüştür. Eserleri, New York’ta Guggenheim, Metropolitan Museum of Art ve MoMA; Londra’da British Museum; Viyana’da MuMoK; Münih’te Pinakothek der Moderne; Paris’te Centre Georges Pompidou olmak üzere dünyanın en önemli müzelerinin daimi koleksiyonlarında yer almakta ve ilaveten kitaplar yayınlanmaktadır.

Doğançay eserlerinden geniş bir seçki ise 2004 yılında açılan Türkiye’nin ilk çağdaş sanat müzesi olan Doğançay Müzesi’nde görülebilir (www.dogancaymuseum.org).

Burhan Doğançay, çalışmalarını New York ve Turgutreis’teki atölyelerinde, Ocak 2013 tarihindeki vefatına kadar sürdürmüştür.

1987 yılından beri pek çok kişisel sergi açan ve karma sergilere katılan Sağbil’in Ankara, İstanbul, Çanakkale, İzmir, Stuttgart, Böblingen ve Paris’te meydan heykelleri bulunmaktadır

Türkiye Çağdaş Ressamlar Derneği Başkanlığı görevinde de bulunan Erbil, İ.D.G.S. Akademisi’nden doçentlik unvanı aldı ve ilerleyen yıllarda Görsel Sanatçılar Derneği Başkanlığı yaptı.

İstanbul Resim Heykel Müzesi Müdürlüğü görevinde de bulunan Erbil, takip eden yıllarda İ.D.G.S. Akademisi’nde profösörlüğe yükseldi. Sırasıyla Mimar Sinan Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi Resim Bölümü Başkanlığı, Yıldız Üniversitesi Güzel Sanatlar Bölümü Başkanlığı, Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Dekan Yardımcılığı görevlerinde bulundu.

1991’de Devlet Sanatçısı unvanı ile onurlandırılan Erbil, yurtdışında pek çok karma sergi açtı. Türk sanatını tanıtan sergilerin komiserliğini yaptı (İskenderiye, Belgrad, Sofya, Kuveyt). Sanat üzerine konferanslar verdi, yazılar yayınladı.

Sanatçının eserleri İstanbul-Ankara-İzmir Resim ve Heykel Müzelerinde, Bükreş Modern Sanatlar Müzesi’nde, Banja Luka Umnetnicka Galerija’da, Ben and Abby Grey Foundation Koleksiyonu’nda, Ankara Milli Kütüphane Koleksiyonu’nda, yurtiçi ve yurtdışında resmi kurumlarda ve özel koleksiyonlarda bulunmaktadır.

Erbil, ulusal ve uluslararası pekçok ödül ile de onurlandırılmıştır.

1968 yılından günümüze kadar çok sayıda karma sergiye katılan ve kişisel sergi açan sanatçı, İstanbul dışında Berlin’de de sergiler açtı.

Sanatçının yapıtlarının bulunduğu kalıcı koleksiyonlar arasında, Ankara ve İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Müzeleri, Dahlem Museum-Berlin, Haus der Kunst - Munich, Kunstverein - Frechen, Modern Art Museum - Cleveland, Bradford Museum, British Museum - Londra, Fredrikstad Modern Art Museum - Belçika müzeleri bulunmaktadır.

Sanatçının eserleri Contemporary İstanbul 2008 kapsamında da Casa Dell’Arte Galeri ortaklığında sergilenmiştir.

İnan, ulusal ve uluslararası pek çok ödül ile de onurlandırılmıştır.

2001-2005 yılları arasında Anadolu Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’nde öğretim üyesi olarak çalıştı. Türkiye’de ilk kez sanat bilimini kurarak Anadolu Üniversitesi’nde (2003) ve Işık Üniversitesi’nde (2008) Sanat Kuramı ve Eleştiri yüksek lisans programlarını açtı. Halen İstanbul’da Işık Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Görsel Sanatlar Bölüm Başkanlığı ve Sosyal Bilimler Enstitüsü Sanat Bilimi Ana Bilim Dalı Başkanlığı görevlerini sürdürmektedir.

Halil Akdeniz, Çağdaş Türk Sanatı alanında eserleri ve araştırma yazıları ile tanınır. Son dönem çalışmalarına kaynaklık eden, 1978’li ve 1980’li yıllarda “İzmir Körfez Kirlenmesi ile İlgili Görsel Değerlendirmeler vb.” dizileri ile başlayan, yaşadığı çevrelerdeki fiziki çevre sorunlarıyla ilgili bilimsel araştırmalarla desteklenen sanat çözümlemeleri, “İzmir Efes-Ören Görsel Notlar” dizisi ile devam ederek Anadolu’nun değişik kültür bölgelerini kapsayan çalışma dizilerinde “Anadolu Uygarlıkları-Kültürlerarası”, “Anadolu Uygarlıkları-Kültürçevresi”, “Anadolu Uygarlıkları- Kültür Logoları” ve “Anadolu Uygarlıkları-Kültür Bakiyeleri” üzerine yoğunlaşır. Bu süreçte ortaya çıkan, sanat ve sanat dışı öğelerin kullanıldığı çağdaş yorum ve sanatsal çözümleri içeren eserleri, birçok ulusal ve uluslararası sergi, bienal, trienal, sanat fuarları ve müze sergilerinde yer aldı. Birçok ulusal ve uluslararası yarışmada ödüle değer görülen Akdeniz, başarıları ve Türk sanatına katkıları dolayısıyla Cumhurbaşkanlığı’nca Devlet Sanatçısı unvanı ile onurlandırıldı. T.C. Cumhurbaşkanlığı Köşkü Yeni Binası, “İç Mekanları Sanatsal Değerlendirme Projesi”ne sanatçı olarak seçildi ve kütüphane duvarına “Anadolu Uygarlıkları-Kültürlerarası” çalışmasını gerçekleştirdi. Eserleri yurtiçi-yurtdışı müze ve koleksiyonlarda yer alan Akdeniz’in, Türk Sanatı ve sanatçılar üzerine yayınlanmış iki kitabı ve katalog yazıları ile birlikte çok sayıda bilimsel yayın, araştırma, bildiri ve makaleleri bulunmaktadır.

Önsoy, aynı zamanda Kopenhag Charlottenborg Sergi Merkezi’nde yer alan Ben Bir Başkasıdır ve Londra Sotheby’s’de yer alan The Turkish Sale sergilerine katıldı. Kemal Önsoy, çalışmalarını halen İstanbul’daki atölyesinde sürdürmektedir

Türkiye’ye döndükten sonra, mezun olduğu Güzel Sanatlar Akademisi’nde öğretim görevlisi oldu ve daha sonra bu görevinden ayrılarak İstanbul Çatalca’da kendi atölyesini kurdu. Eserleri İtalya, Fransa, Belçika, Macaristan, Sırbistan, Mısır ve Türkiye’de birçok karma sergi ve bienalde yer alan Ariş’in, 2001 yılında “Anadolu Ateşi” için tasarlarladığı masklar, gösteri ile birlikte onlarca farklı ülkeyi gezdi.

Bugüne kadar pek çok kişisel sergi açan Ariş, çalışmalarını İstanbul’da sürdürmektedir

Fotoğrafları yurtiçinde ve yurtdışında çeşitli gazete ve dergilerde yayınlandı. Kültürel anlamda küreselleşmeye muhalif duruşuyla tanınmaktadır. Son yıllarda fotoğraf çalışmalarını çağdaş ve kavramsal temalar üzerinde yoğunlaştırdı. “Viva Cuba Libre”, “Hindistan”, “Dervişler” ve “Kader Denizi” isimli 4 fotoğraf kitabı yayınlamıştır. İstanbul Modern, Elgiz Çağdaş Sanat Müzesi, Borusan Contemporary ve Houston Museum of Fine Arts koleksiyonlarında eserleri bulunmaktadır.

1987 yılından beri karma sergilere katılan ve kişisel sergilerini açan Uygun’un pek çok kurum tarafından verilen başarı ve birincilik ödülleri bulunmaktadır. Uygun, çalışmalarına İstanbul’da devam etmektedir.

1975’ten beri yurtiçi ve yurtdışında pek çok uygulamalı sempozyuma ve karma sergiye katılan, kişisel sergiler açan Hızal, ayrıca yurtiçi ve yurtdışındaki bienallerde de bulunmuştur. Hızal’ın yapıtları Türkiye ve aralarında Fransa, Lübnan, (eski) Yugoslavya, İsrail, Japonya ve Yunanistan’ın da bulunduğu pek çok ülkenin kamusal alanlarında sergilenmektedir. Hızal, ölümsüz eserleri ile bugüne kadar pek çok kurum tarafından ödüle layık görülmüştür. Mimar Sinan Üniversitesi’nden emekli olan Hızal, halen FMV Işık Üniversitesi ve Doğuş Üniversitesi’nde öğretim üyesi olarak görevini sürdürmektedir.

Sanatçının 1987 ve öncesinde gerçekleştirdiği siyah-beyaz yapıtlarında kullandığı hareketli imgeler sonradan geliştirdiği bedene, daha doğrusu TORSO’ya benzeyen imgelerin öncüsü niteliğindedir. Başlangıçta açık ve hareketli olan bu imgeler hızla gelişerek kapalı ve durağan birer kalıp imgeye dönüşmüştür. 1988’de önce gül pembesi, kavuniçi ya da gri-mavi gibi pastel renklerle betimlediği bedenleri 1989’dan başlayarak canlı kırmızı, yeşil, mavi ve morlarla vermiş, her kompozisyonunda bu renklerden yalnızca ikisini ve onların tonlarını kullanmıştır. Bu imgeleri kimi zaman tek olarak yalın ya da eklemlendirilmiş biçimde, kimi zaman da birimler halinde çoğaltarak uygulamış, 1990’ların başında da tuvali eşit kare ve katlarına bölerek tek bir imgeyi parçalara ayırmıştır. Tuval üzerine akrilikle uyguladığı resimlerinde geliştirdiği bu anlatım dilini ipek baskılarında da (elek baskı) kullanmaktadır.

2012 yılında İstanbul Kültür Üniversitesi Yayınları’ndan çıkan “Biçimin Serüveni” adlı kitabın da sahibi olan Aksoy, 1972 yılından beri karma sergilere katılmış ve kişisel sergiler açmıştır.

1977 yılından beri Türkiye’de ve yurtdışında pek çok kişisel sergi açan ve karma sergilere katılan Dinç’in eserleri aralarında Fond Nationale d’Art Contemporian, Paris Belediyesi, Fondation Cartier, Jouy-En-Josas, Ankara Devlet Resim Heykel Müzesi ve İstanbul Modern olmak üzere pek çok kurumsal koleksiyonda yer almıştır.

Dinç’in yapıtları ve sanatçı dehası pek çok kurum tarafından ödüle layık görülmüştür. Osman Dinç, demiri, taşı, camı ve daha birçok malzemeyi kullanarak yaptığı, farklı birçok pratikten beslenen üretimlerinde maddeyi biçimlendirmekle ilgili bir tatmin aramaz ; sanatçının kaygısı maddeyi uysallaştırmak ya da ehlileştirmek değildir.

Dinç, formlara olan aşkına rağmen, sanatın biçimciliğine bilinçli olarak sırt çevirmiştir; heykelle kurduğu ilişkinin, öncesinde fotoğrafla oldugu gibi, yaşamı ve canlılığı mümkün kılan maddeden yana olacağını taahhüt eder. Bu doğrultuda, Dinç’in sanatı, 1960’ların sonunda güncel sanatın temsili sorgulamak ve sanat eserinin gerçekle kurduğu ilişkiyi güçlendirmek niyetiyle çıktığı yol ile kesişir.

Dinç’e göre, malzemenin zenginliği, farklı alemleri ve alanları buluşturuyor olmasında saklıdır. Sanat ve bilim, sanat ve teknik, doğa ve kültür, duyu ve düşünce, nesne ve vasıtaları arasındakı diyaloğu mümkün kılan bir zenginliktir bu. Sanatçının, malzemenin kendisine olan bu ilgisi, eserin anlamına yaratım sürecini, hareket ve zamanı dahil ederek, sanatta uzun süre hâkim olmuş seyirlik yapıtın dayattığı otoriteden bağımsızlaşmasını mümkün kılar.

İlk önceleri dışavurumcu anlatımla figürlerini biçimlendiren Varlık, 1960 ve 1970´lerde dönemin politik yaşamından etkilenerek yaptığı resimlerinde de bu anlatım biçimini kullanmıştır. Sanatçı özellikle 1975´ten sonra dışavurumcu anlatımdan uzaklaşmış ve düşsel bir anlatım biçimine yönelmiştir. Sanatçı için figür, sürekli ve asal olan doğanın yaşayan öğelerinden biridir ve yansımasını doğada bulur. Varlık, 1965 yılından beri pek çok karma sergiye katılmış ve kişisel sergi açmıştır. Sanatçının eserleri, aralarında Bibliotheque Nationale de Paris, Ville de Paris, Ben and Abey Gray Foundation, MME Alix de Rothschild, Musee de la Resistance Et de la Deportation A Lyon, İstanbul ve Ankara Güzel Sanatlar Galerisi, İstanbul Modern Müzesi’nin de olduğu pek çok koleksiyonda yer almaktadır.

Halen Yıldız Üniversitesi Sanat Tasarım Fakültesi’nde öğretim görevlisi olarak çalışmaya devam eden Taktak, 1973 yılından beri pek çok karma sergiye katılmış ve kişisel sergi açmıştır.

1964’te artürleri, Paris’teki Galeri Charpentier tarafından düzenlenen ve Gerçeküstücülük tarihinin en önemli sergilerinden biri sayılan “Gerçeküstücülüğün Kökenleri, Tarihi ve İlişkileri” sergisinde izlendi. 1968 arifesinde sergiler açmak için geldiği Türkiye’de iki yıl kaldı. 1969’da yeniden Paris’e döndü; Marx, Engels ve Lenin okumalarına ağırlık verdi.

1975 yılında “Kapital”i resme döktüğü dizisini tamamladı. Bu, Arslan’ın kitap haline gelen ilk dizisi oldu. 1980’li yıllarda “Etkiler”, “Oto-Artürler” ve “İnsan” dizileri de kitaplaştırıldı. Eserleri Paris’in yanı sıra, aralarında Sarcelles, Rennes ve Nice’in de bulunduğu çeşitli Fransız kentleri ile Viyana Modern Sanatlar Müzesi ve Prag Milli Galerisi’nde sergilendi.

“İnsan” dizisinin son cildi 1999’da yayımlandı. Arslan, çalışmalarına Paris’teki atölyesinde devam etmektedir.